W życiu naszego Bł. Ojca Założyciela i w tradycji Zgromadzeń Świętego Michała Archanioła przez niego założonych, uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. ma szczególne miejsce i znaczenie.
1. Maryja, istota wybrana
Zarówno Ojcowie Kościoła, jak i współcześni bibliści podkreślają uderzające pokrewieństwo słów, jakimi Anioł Gabriel pozdrowił Maryję, z proroctwem mesjańskim skierowanym do całego ludu Bożego, jakie znajduje się w Księdze Sofoniasza. Wszystko, co w wielu słowach wypowiada prorok Sofoniasz, powtarza w niewielu słowach Anioł Gabriel: „Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Nie bój się, Syjonie! Pan, Twój Bóg jest pośród ciebie. Mocarz – On zbawi” (So 3, 14-17).
Zatem Maryja nie była zwyczajną Dziewicą, skoro sam Bóg w Niej widzi uosobienie swojego ludu – uosobienie tego wszystkiego, co w ludzie Bożym najlepsze, najświętsze i najbliższe Bogu. Zresztą sposób, w jaki przyjęła Bożą propozycję zostania Matką Mesjasza – ta jej postawa całkowitego zawierzenia – świadczy o jej absolutnej niezwykłości. Sam Bóg musiał ją przygotować do wypełnienia tego jej powołania w dziele naszego zbawienia. Przygotował zaś ją Bóg w taki sposób, że Ona jedyna spośród ludzi była wolna od grzechu od pierwszej chwili swojego istnienia.
Ze względu na to, że miała być Matką Syna Bożego, została uwolniona od wszelkiej grzeszności mocą przyszłych zasług swojego Syna. Nie godziło się bowiem, żeby Syn Boży narodził się z matki choćby w najmniejszym stopniu skażonej grzechem.
2. Maryja – święta i nieskalana
W drugim czytaniu usłyszeliśmy pełne duchowej głębi słowa Listu św. Pawła do Efezjan. List ten rozpoczyna się hymnem, który jest określany jako „Magnificat” Apostoła Narodów. Oto ten, który przeżywa w więzieniu ciężkie lata, cierpiąc za wiarę, gdy ma okazję do napisania kilku słów do innych chrześcijan, wyzwala ze swojego serca śpiew radości, chwały i błogosławieństwa. Ten śpiew skierowany jest bez- pośrednio do Boga, którego nie nazywa już „Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba”, ale „Ojcem Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. Chrystus jest jedynym Pośrednikiem. To On jest Mesjaszem i w Nim realizuje się pełnia oczekiwania Izraela.
Przeczytany przed chwilą hymn jest pochwałą Bożego planu zbawienia. Wprost zdumiewające słowa znajdujemy w wersecie 4: „W Nim (tzn. w Chrystusie) Bóg wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem”. Te słowa dotyczą każdego chrześcijanina, a w sposób wyjątkowy dotyczą Maryi. To w Niej, w całej pełni, został zrealizowany Boży zamysł, „abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem”: „święci”, to znaczy, całkowicie poświęceni na służbę dla Niego; „nieskalani”, to znaczy, odseparowani od tego wszystkiego, co jest światowe i grzeszne. Jednak stać się to może nie w oparciu o ludzkie siły czy zdolności, ale za sprawą Bożej łaski. O potędze Bożej łaski mówi nam dzisiejsza Ewangelia.
3. „Pełna łaski”
Otóż we fragmencie Ewangelii mówiącym o zwiastowaniu, Anioł Gabriel wchodząc do domu Maryi w Nazarecie nazywa Ją „pełną łaski”. Greckie słowo kecharitomene najlepiej wyjaśnia znaczenie tego określenia: w tłumaczeniu dosłownym „pełna łaski” to „ta, która została przemieniona przez łaskę, to znaczy napełniona Bożą miłością bez reszty. Maryja jest takim ludzkim stworzeniem, które Bóg odkupił w sposób radykalny i doskonały. Jej Niepokalane Poczęcie jest dziełem łaski Odkupiciela, który za Jej pośrednictwem wskazuje ludziom wzór, do jakiego ludzkość została wezwana.
Zakończenie
Maryja przyjęła Syna Bożego w imieniu nas wszystkich i dla nas wszystkich! Jednak tu chodzi o coś więcej: Niepokalana i bezgrzeszna Maryja również w tym sensie uosabia nas wszystkich, że jest proroczym znakiem, proroczą obietnicą tej bezgrzeszności ostatecznej, do której w życiu wiecznym Bóg doprowadzi nas wszystkich. Otóż Uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. przypomina nam o wielkim Bożym marzeniu i pragnieniu, by dzięki Jego łasce, wszyscy odkupieni, stali się na całą wieczność „święci i nieskalani przed Jego obliczem”. Amen.
Marki, 7 XII 2010 r.
