Wieczorem, w dniu swego Zmartwychwstania, Jezus objawia się Apostołom w Wieczerniku (por. J 20, 19-31): „Wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok” (w. 19-20).
Pokazał im swoje ręce i bok nie tylko po to, żeby dać im świadectwo swojej tożsamości, ale by objawić im ogrom swojej miłości. To pokazanie ran było tutaj o wiele wymowniejsze niż chociażby słowa: «Patrzcie, jak bardzo was kocham!» Był to także dowód Jego zwycięstwa. Poniekąd tym gestem mówi im: «Przekonajcie się, że ostateczne zwycięstwo naprawdę należy do miłości!» Po czym przekazał swoim uczniom bezcenny Dar: władzę odpuszczania grzechów. Powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (w. 22-23). Tak oto Jezus Zmartwychwstały ustanowił Sakrament Pojednania. Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę z tego, że ten Sakrament jest większym cudem niż stworzenie całego świata materialnego. Dlaczego? Ponieważ przekazuje on Boże życie i wprowadza człowieka na drogę wiecznego zbawienia.
